بردند سیاووش مرا

 بردند سیاووش‌ مرا

(در سوگ‌ فرزند نوجوان‌ دوستم‌)

دانی‌ ای‌ خاک‌! چه‌ داری‌ در بر

مرتضی‌ بلبل‌ خاموش‌ مرا

تا همیشه‌ زدی‌ ای‌ نیل‌درون‌!

رنگ‌ ماتم‌ همه‌ تن‌پوش‌ مرا

هفت‌خوان‌ غم‌ در پیش‌ من‌ است‌

تا که‌ بردند سیاووش‌ مرا

آن‌ که‌ با نغمه‌ی‌ غم‌خواری‌ خویش‌

گاه‌ می‌کرد سبک‌ دوش‌ مرا

پسرم‌! در بغل‌ تیره‌ی‌ خاک‌

بردی‌ از خاطره‌ آغوش‌ مرا

محمّد مستقیمی – راهی